

Με το έργο του Αγίου Αυγουστίνου (354-430) εγκαινιάζεται το νέο φιλοσοφικό παράδειγμα που θα χαρακτηρίσει τη μεσαιωνική εποχή. Τα γραπτά του αποτελούν για την ιστορία της σκέψης ένα ορόσημο του οποίου ο απόηχος φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Όλη η βιογραφική και διανοητική διαδρομή του επισκόπου Ιππώνος περιστρέφεται σχεδόν εμμονικά γύρω από ένα ύψιστης σημασίας φιλοσοφικό ερώτημα, μέσα από το οποίο η φιλοσοφία χάνει την αρχέγονη αθωότητά της: Πώς εξηγείται η τρομακτική παρουσία του κακού; Το ζήτημα αυτό συνιστά μια τρομερή πρόκληση, στο βαθμό που από την επίλυσή του εξαρτάται η δυνατότητα να δοθεί ένα νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη. Με τις απαντήσεις του, ο Άγιος Αυγουστίνος διαμορφώνει τη χριστιανική σκέψη και την κουλτούρα της δυτικής Ευρώπης: έκτοτε, η απαισιοδοξία και η αγωνία θα γίνουν αναπόσπαστες συνιστώσες του φιλοσοφικού αναστοχασμού.